blog açtım hayatım değişti bok oldu bitti

kocaman eller boğazımda nefes alışıma engelken, ben bigün geleceğine inandığım hayallerime sarılıyorum. lili'ler yaşamalı çünkü.

bu blogu açarkenki niyetim çokça sevdiğim adamla ilgili başıma gelen her türlü güzel olayı anlatmak ilişkime yalnızca olumlu taraflarından bakmak ve mutlu olmaya çabalamaktı. hep mutlu düşünürsem mutlu olurdum çünkü. öyle olmadı.

bu ay bu hafta ve hatta özellikle bu gece hayatım kökten uca değişiyor. diğer değişkenleri geçip yalnızca şunu anlatmak istiyorum; sevgilimi terkediyorum.

bi yerde okumuştum, giden değil kalandır terkeden, giden de bu yüzden gitmiştir zaten.

ne haklı bi cümle. ne doğru.

hayatınızda görmüş görebileceğiniz en kıskanç insanım. sevgilimi dişi sinekten bile kıskanabilecek potansiyele sahibim. ve bu adamla 1 senedir evlerine girip çıkan kızlar yüzünden tartışıp duruyoruz. her seferinde dikkat edeceğine benden habersiz bir şey yapmayacağına dair sözler veriyor. ve bu gece öğreniyorumki 3 kişi yaşadıklarını zannettiğim evlerde 1 aydır 5 kişi yaşıyorlarmış ve eklenen iki kişi bi çift. daha da ötesi benim nefret ettiğim bi çift.

tüm bunların olmasına sebe olan bi arkadaşı var ama kimseye kızmıyorum. kızdığım tek insan sevgilim. beni bu kadar iyi tanırken bunu benden sakladı. hem de 1 aydır!

geçen sabah konuşurken kahvaltı hazırlıyorum dedi, biraz sonra arkadan bi kız sesi, "bunlar harika olmuş yaaa" diye. kim diye sordum. ya blabla ile sevgilisi kahvaltıya geldiler dedi. meğersem adamlar orada yaşıyormuş ve beyimiz bana yalan söylüyormuş!

yemin ederim yok böyle bi olay. ne hissedeyim ne düşüneyim bilmiyorum. tek bildiğim 1 saat sonra arayıp onu terkedeceğim. sonrası için hiçbir şey düşünemiyorum. sanki sonrasında ölcekmişim gibi. sonrası yok. sonrasında dünya duracakmış, film orada bitecekmiş gibi. bunca sene çabaladığım tam herşey düzene giriyor diye düşünürken kaç bininci defa aynı hatayı yaptığı için bitirdiğim bi ilişki. çok garip.

kafam saman yığını gibi. hissedemiyorum, düşünemiyorum en kötüsü uyuyamıyorum.