29 Ağustos 2011 Pazartesi

Çocuklarını uyurken seven ebeveynler varmış" hikayesi çocukluğumdan beri duyduğum bir klişedir. Ne annem ne babam uyurken seven ebeveynlerden olmadılar beni.

Ama ben sevgilimi en çok uyurken seviyorum. En masum halinde. Yüzünü okşuyorum, saçlarıyla oynuyorum kızsa da.

Ve sevgilimin en çok uyurken nefes alıp almadığımı kontrol edişini seviyorum. Biliyor nefes alamamaktan ne kadar çok korktuğumu.

"sabah giderken beni uyandır, ölmemiş olduğumu görmek istiyorum" dediğimde bana delimisin muamelesi yapsa da uyandırıp içimi rahatlatmasını seviyorum.

Gecelerce ona hep aynı hikayelerle ölümden korkuşumu anlatışlarımda bıkmadan dinlemesini, usanmadan aynı telkinlerde bulunmasını seviyorum.

Hiç yorum yok: