yağmur

insanlar onun beni ne kadar sevdiğini iddia etseler de onlar bunu her iddia edişinde ben biraz daha kırılıyorum. beni bunca iyi tanıyan adam beni bu kadar üzmemeliydi bence. o gün yaşadığım hayal kırıklığı ömrümce unutamayacağım kadar kötüydü. o yağmurun altında nereye gideceğimi bilmeden sırılsıklam olana kadar sokaktaki koşturmalarım, gözyaşlarımın yağmura karışması, 5senellik her engeli aşmış aşık olduğum telefonumun ıslanarak ölmesi, insanların yağmur altında çaresiz halime acıyarak bakışları.. her şey o kadar kötü ki. her şey berbat. içimdeki öfke kırgınlık nefret dinmeyecek gibi. her gün defalarca özür dilese de olmuyo bitmiyo geçmiyo. olamayacak da. çok zor. kimseye beddua etmek istemesem de yapamıyorum. bana bunu yaşatanlar da yaşasın bu acıyı. durumu abarttığımı iddia edenler var. ben hiçbir şeyi abartmıyorum. ben bunu haketmiyordum. hayatımı bu kadar doğrular içinde yaşamaya çalışırken sevgilimi üzmemeye çabalarken ben bu kadar üzülmeyi haketmiyordum. sadece canım acıyor.